Οι νεκροί από την κατάρρευση τετραώροφου κτιρίου στα προάστια του χρηματιστηριακού κέντρου της Ινδίας, Μουμπάι, αυξήθηκαν στους 17 στην διάρκεια της νύχτας.

Οι προσπάθειες διάσωσης των σωστικών συνεργείων βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, καθώς τα σωστικά συνεργεία ερευνούν για επιζώντες στα ερείπια του κτιρίου που κατέρρευσε.

Το κτίριο είχε κατασκευαστεί πριν από 40 χρόνια σε προάστιο της πόλης Μουμπάι (Ghatkopar). Στο ισόγειο στέγαζε κέντρο νοσηλευτικής φροντίδας, ενώ τρεις με τέσσερις οικογένειες διέμεναν σε καθένα από τους πιο πάνω ορόφους.

Σε εξέλιξη βρίσκεται η διερεύνηση για την αιτία κατάρρευσης του κτιρίου.





ΑΠΕ

Ο Κουβανικός λαός με τους επαναστατικούς θεσμούς και την κυβέρνηση του, με θυσίες, επιτυχίες και αξιοπρέπεια συνεχίζει να οικοδομεί το σοσιαλισμό όπως ο ίδιος κυρίαρχα επιλέγει. Από τη νίκη της επανάστασης το 1959, έχουν αντιμετωπίσει κάθε επίθεση της ιμπεριαλιστικής κυβέρνησης των ΗΠΑ και έχουν βγει νικητές. Το ίδιο θα γίνει και με τη σκληρότερη και μακροβιότερη επίθεση που τους έχει επιβάλει η Ουάσιγκτον: τον εμπορικό, οικονομικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό που καθηλώνει την ανάπτυξη και απομυζά τους πόρους της χώρας.


Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε αυτόν τον ζωτικής σημασίας αγώνα του κουβανικού λαού, που συνδέεται με την πάλη για την οικοδόμηση ενός σοσιαλισμού που ευημερεί και είναι βιώσιμος σε βάθος χρόνου. Είναι καθήκον μας, ως κομμάτι του κινήματος αλληλεγγύης στην Ελλάδα, να σπάμε καθημερινά τη σιωπή γύρω από τον εγκληματικό αποκλεισμό και να διαδίδουμε την αλήθεια για τις καταστροφικές συνέπειές του, καθώς και για τον αγώνα που διεξάγει ο λαός της Κούβας για την άμεση άρση του. 


Γι’ αυτό ζητούμε για άλλη μια φορά, 

• Άμεση άρση του παράνομου και απάνθρωπου οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στην Κούβα. 

• Επιστροφή στη Δημοκρατία της Κούβας του εδάφους της ναυτικής βάσης του Γκουαντάναμο, που κατέχουν παράνομα οι ΗΠΑ. 

• Αποζημίωση της Κούβας για τις οικονομικές επιπτώσεις των ανωτέρω. 

• Παύση κάθε ανατρεπτικής και υπονομευτικής ενέργειας από πλευράς ΗΠΑ.

https://josemartigr.blogspot.com Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Με πρωτοβουλία του ΣΕΕΝ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας) πραγματοποιήθηκε η δεύτερη για το 2017 συνάντηση – διαπραγμάτευση για την ανανέωση της ΣΣΕ Ε/Γ-Ο/Γ Ακτοπλοϊκών πλοίων καθώς και για τα Ε/Γ-Ο/Γ πλοία Διεθνών Γραμμών.

Οι εκπρόσωποι των Ναυτιλιακών και Εφοπλιστικών εταιριών της Επιβατηγού Ναυτιλίας επέμειναν η ανανέωση των ΣΣΕ να γίνει με μηδενικές αυξήσεις και χωρίς την παραμικρή αλλαγή των όρων αμοιβής των Ναυτεργατών επικαλούμενοι την δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας καθώς επίσης και των δικών τους επιχειρήσεων.

Στην παρέμβασή του ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ υπογράμμισε ότι το 2015-2016 και το πρώτο εξάμηνο του 2017 τα αποτελέσματα των Ακτοπλοϊκών εταιριών στο σύνολό τους είναι κερδοφόρα, η μείωση της τιμής των καυσίμων που αποτελεί βασική παράμετρο στο κόστος λειτουργίας των πλοίων βρίσκεται για τρίτη χρονιά σε τροχιά μεγάλης πτώσης ενώ η επιβατική κίνηση, η διακίνηση οχημάτων και εμπορευμάτων σημειώνει και αυτή αξιοσημείωτη άνοδο.

Την ίδια περίοδο το βιοτικό επίπεδο των Ναυτεργατών έχει δεχθεί διαδοχικά πλήγματα από μειώσεις και περικοπές αποδοχών, από την φοροληστεία που έχουν επιβάλει τα μνημόνια και οι υποταγμένες στους δανειστές κυβερνήσεις (ΕΝΦΙΑ – Αύξηση φορολογίας – Εισφορά Αλληλεγγύης κ.λπ) και στο σύνολό τους έχουν οδηγήσει το Ναυτεργατικό εισόδημα σε μεγάλη συρρίκνωση.

Παράλληλα - όπως σημείωσε – σημειώνονται μεγάλης έκτασης παραβιάσεις στην ισχύουσα ΣΣΕ και αναπτύσσονται φαινόμενα υπερεργασίας, εντατικοποίησης της δουλειάς, καταστρατήγησης της νομοθεσίας για τις ώρες εργασίας και ανάπαυσης των Ναυτεργατών και διαμορφώνονται συνθήκες επικίνδυνες για την ασφάλεια των Ναυτεργατών, των επιβατών και των ίδιων των πλοίων.

Στο πλαίσιο όλων των παραπάνω εξελίξεων η ΠΕΝΕΝ είναι κατηγορηματικά αντίθετη στην τυπική ανανέωση των ΣΣΕ χωρίς αυξήσεις, χωρίς κάλυψη των μεγάλων απωλειών που έχει υποστεί όλα τα τελευταία χρόνια το Ναυτεργατικό εισόδημα.

Σε πλήρη αντίθεση με την εφοπλιστική ρητορική η κερδοφορία των επιχειρήσεών τους σε συνδυασμό με τους άλλους παράγοντες που ανέφερε, επιβάλει την άμεση και ουσιαστική βελτίωση των μισθών και του βιοτικού επιπέδου των Ναυτεργατών.

Όσοι και όποιοι επιθυμούν να συμπορευτούν με την εφοπλιστική προπαγάνδα αγνοώντας την βούληση και την αγωνιστική θέληση των Ναυτεργατών, ας το πράξουν και θα κριθούν από αυτούς. Η ΠΕΝΕΝ όχι μόνο δεν θα βάλει πλάτη να αυξηθούν τα κέρδη των εφοπλιστών και η παραπέρα εκμετάλλευση των Ναυτεργατών αλλά ήδη από τις αρχές του 2017 στα πλαίσια της Πανελλαδικής αγωνιστικής της δράσης αξιώνει, παλεύει και διεκδικεί την κατάργηση όλων των περικοπών που έχουν κάνει αυθαίρετα και παράνομα πολλές Ακτοπλοϊκές – Εφοπλιστικές εταιρίες και τα αποτελέσματα από αυτήν την αγωνιστική πρωτοβουλία είναι θετικά και χειροπιαστά.

Κατά τα λοιπά και σε αυτήν την συνάντηση επαναλήφθηκε το ίδιο ακριβώς σκηνικό με την προηγούμενη φορά, δηλαδή οι εκπρόσωποι των εφοπλιστών να αποκλείουν την οποιαδήποτε μεταβολή – βελτίωση των εργασιακών δικαιωμάτων των Ναυτεργατών και από την άλλη η γνωστή πλειοψηφία της ΠΝΟ η οποία δεν έχει διατυπώσει ακόμη κανένα αγωνιστικό και διεκδικητικό πλαίσιο για τα επίμαχα και οξυμένα ναυτεργατικά προβλήματα.

Τελικά η συνάντηση απέβη άκαρπη και από κοινού δηλώθηκε να υπάρχει νέα το αμέσως επόμενο διάστημα.





Για την Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

Ο Πρόεδρος                                       Ο Γεν. Γραμματέας
Νταλακογεώργος Αντώνης                 Κροκίδης Νικόλαος

Ανακοίνωση ΠΟΕΣΥ:

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) κατά τη σημερινή συνεδρίασή του, μετά την τριμερή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας για τη θέσπιση πόρου υπέρ των ασφαλιστικών μας Οργανισμών, αποφάσισε να ζητήσει από τις Ενώσεις-μέλη της Ομοσπονδίας να κηρύξουν πανελλαδική απεργία διαρκείας σε όλα τα ΜΜΕ, εφόσον τις αμέσως επόμενες μέρες δεν συμφωνηθεί λύση που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα και την ισχυροποίηση του ΕΔΟΕΑΠ και των ΤΕΑΣ/ΕΤΑΣ, μετά και τις ολοκληρωμένες προτάσεις των εργαζομένων. Προτάσεις που αφορούν όχι μόνο στα Ταμεία, αλλά και στην ανακούφιση των δεινά δοκιμαζομένων ανθρώπων της Ενημέρωσης. Προτάσεις που βασίζονται σε αναλογιστικές μελέτες και τεκμηριώνουν τα αιτήματά μας.


Πάγια θέση της ΠΟΕΣΥ είναι η εφαρμογή των αποφάσεων που ελήφθησαν στην Πάτρα, το Βόλο και τη Θεσσαλονίκη, που αξιώνουν αυτόνομα, ισχυρά Ταμεία υποχρεωτικής ασφάλισης –για υγεία, πρόνοια και επικούρηση-, για όλους τους εργαζόμενους στην Ενημέρωση, με ενιαίο πανελλαδικό πόρο.


                                    Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ

Ολόκληρη η ανακοίνωση από την Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων:


Ποντάρουν στα ερείπια του ΕΔΟΕΑΠ

ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ Ο ΠΑΠΠΑΣ


«Θα είναι έτοιμη η κυβέρνηση να ξαναδεί τα θέματα της φορολογίας (σ.σ. για τα κανάλια) εάν υπάρξει επιπλέον επιβάρυνση για την στήριξη του ΕΔΟΕΑΠ. Θα μπορούσαμε να δούμε μείωση του φόρου ( πχ 20%)  για να σταματήσουν οι απολύσεις» και  «βλέπουμε ως θετικό ότι δέχεστε να συμπεριλάβετε και τους εργαζόμενους στα διαδικτυακά μέσα».

Είναι δηλώσεις του υπουργού ΨΗΠΤΕ Νίκου Παππά στη Βουλή, στη συζήτηση για το νομοσχέδιο για το Ηλεκτρονικό Σύστημα Διάθεσης Τηλεοπτικού Διαφημιστικού Χρόνου, απευθυνόμενος στον Π. Κυριακόπουλο (ΕΙΤΗΣΕΕ).

Η μεγάλη στιγμή ήταν η ρεβεράντζα του υπουργού στον καναλάρχη έστω και αν ο τελευταίος είναι-και κατά δήλωση του υπουργού - παράνομος. Μήπως και φτιάξει κλίμα με τους βαρόνους.

Προκειμένου να στηθεί το σημερινό σκηνικό προηγήθηκε συζήτηση στο γραφείο του Παππά με τους πρόθυμους της ΕΣΗΕΑ.

Αυτoί αποδέχθηκαν την ικεσία του για να πουν δυο κουβέντες για το νομοσχέδιο του και ο αποπεμφθείς από το Μαξίμου, δεσμεύθηκε να αποδεχτεί την πρόταση του Βαρδινογιάννη. Ανέβηκε στο βήμα και έκανε την κωλοτούμπα του.

Μεσάζοντες στο κόλπο Καπάκος Αντωνιάδου, Σαββίδης . Με τον μαϊντανό από την Καλαμάτα να κρατάει τσίλιες έξω από την πόρτα.

Μόνο που ο Κυριακόπουλος θέλει δική του διαφημιστική πλατφόρμα( ή να ελέγχει αυτή που στήνει η Κυβέρνηση) και έχει αβανταδόρο τον πρόεδρο του ΣΕΒ που καταγγέλλει κρατικό μονοπώλιο αλλά δεν λέει όχι στο ιδιωτικό.

Ταυτόχρονα επιμένει, στις απολύσεις και συνεχίζει . θέλει όμως να κρατήσει το κολοβό προεδρείο της ΕΣΗΕΑ επειδή είναι στο υπηρετικό του προσωπικό. Τους βάζει, έτσι να του κάνουν μια τρίωρη στάση εργασίας για ξεκάρφωμα.

Και όλα αυτά συμβαίνουν παραμονή της συνάντησης των 4 καναλαρχών με το ΕΣΡ, οι οποίοι ετοιμάζουν το καρτέλ στην ενημέρωση.

Το πρώτο βήμα από την Κυβέρνηση για να τους προσεγγίσει είναι η μείωση της φορολογίας των καναλιών, με άλλοθι τον ΕΔΟΕΑΠ και δήθεν την ασφαλιστική αποκατάσταση των συναδέλφων που εργάζονται στο διαδίκτυο.

Μόνο που το Ταμείο, με τα φέσια που του έχουν φορτώσει οδηγείται σε ναυάγιο με τις παροχές στα τέσσερα και τις συντάξεις στα τρία και οι συνάδελφοι από τα sites και πάλι δυστυχώς να βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εμπαιγμό.

Το πρώτο θέμα στα κανάλια είναι ήδη η έξοδος στις αγορές στα δελτία και στα παράθυρα.

Και η επόμενη μέρα; Survivor και ξερό… ψωμί

Εκτός εάν…

Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων

Oι γονείς του μικρού Τσάρλι Γκάρντ ανακοίνωσαν πως εγκαταλείπουν τον δικαστικό αγώνα προκειμένου το αγοράκι, που πάσχει από μια σπάνια ασθένεια και βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο, να λάβει περαιτέρω θεραπεία. Τώρα θα πρέπει να ανακοινώσουν στους γιατρούς του νοσοκομείου που νοσηλεύεται πως θα πρέπει να αφήσουν το μόλις 11 μηνών αγοράκι να φύγει από τη ζωή.

Ο μικρός Τσάρλι πάσχει από σπάνια γενετική διαταραχή που προκαλεί σταδιακά μυϊκή αδυναμία και εγκεφαλική βλάβη. Οι γονείς του ήθελαν να στείλουν το παιδί στις ΗΠΑ ώστε να υποβληθεί σε μια πειραματική θεραπεία. Ωστόσο κάπου εκεί ξεκίνησε μια δικαστική διαμάχη, πρωτοφανής στην ιστορία, η οποία προκάλεσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον σε σημείο να εμπλακούν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αλλά και ο πάπας Φραγκίσκος.

Τα βρετανικά δικαστήρια, με τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τις αναφορές των γιατρών, δεν επέτρεψαν στους γονείς να υποβάλλουν το βρέφος στην αμφιλεγόμενη πειραματική θεραπεία με την αιτιολογία πως αυτή θα παρέτεινε την ταλαιπωρία του χωρίς να υπάρχει καμία πραγματική προοπτική για να βοηθηθεί το παιδί.

Η αμφιλεγόμενη δικαστική απόφαση προκάλεσε αντιδράσεις και μια παγκόσμια εκστρατεία υποστήριξης στο αίτημα των γονιών. Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο πάπας Φραγκίσκος ήταν μεταξύ των υποστηρικτών αυτής της εκστρατείας ώστε να κρατηθεί το παιδί στη ζωή.

Η μητέρα του Τσάρλι, Κόνι Γέιτς, υποστήριζε πως ο 11 μηνών γιος της θα μπορούσε να ζήσει μια φυσιολογική ζωή εάν του είχε παρασχεθεί νωρίτερα η εν λόγω θεραπεία. Σήμερα ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει τη μάχη. «Αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε», τόνισε ενώπιον του δικαστηρίου του Λονδίνου όπου δικαστής επρόκειτο να ακούσει τις τελικές αγορεύσεις σχετικά με τους λόγους που το νοσοκομείο δεν θα έπρεπε να τερματίσει τη μηχανική υποστήριξη που παρείχε στο παιδί.

«Αποφασίσαμε ότι δεν είναι πλέον προς το συμφέρον του να συνεχίσει την θεραπεία», σημείωσε και πρόσθεσε: «Αποφασίσαμε να αφήσουμε τον γιο μας να φύγει... Ο Τσάρλι είχε μια πραγματική ευκαιρία να γίνει καλύτερα. Τώρα δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα είχε συμβεί εάν είχε λάβει την θεραπεία».

Ο δικηγόρος Γκραντ Άρμστρονγκ, μιλώντας στο Ανώτατο Δικαστήριο, δήλωσε πως η απόφαση των γονιών οφείλεται στο γεγονός πως οι νέες ακτινογραφίες έδειξαν ότι το παιδί είχε πλέον μη αναστρέψιμες βλάβες. «Για τον Τσάρλι, είναι πλέον πολύ αργά, ο χρόνος τελείωσε. Έχουν καταγραφεί μη αναστρέψιμες βλάβες στους μύες και η θεραπεία δεν μπορεί πλέον να στεφθεί με επιτυχία», τόνισε ο ίδιος. «Ο Τσάρλι περίμενε υπομονετικά για θεραπεία. Εξαιτίας της καθυστέρησης, αυτό το παράθυρο ευκαιρίας χάθηκε».


πηγή tvxs

Η ακραία φτώχεια των πολλών που παίρνει τραγικές διαστάσεις πλέον στη χώρα μας, τον έβδομο χρόνο μ.Μ. (μετά -το-πρώτο- Μνημόνιο), καθιστώντας τους φτωχούς φτωχότερους: ολοένα και μεγαλώνει το χάσμα, καθώς διευρύνεται η απόσταση του μέσου εισοδήματος των φτωχών από το όριο της φτώχειας, ξεπερνώντας πέρσι για πρώτη φορά τις 10 μονάδες, για να φτάσει σε μια ιστορικά υψηλή διαφορά. Και τα κακά νέα δεν σταματούν στην ένταση της φτώχειας, αφού το δίχτυ της εξαπλώνεται ώστε να αφορά πλέον και νέες ομάδες του πληθυσμού, μετατοπίζεται από την ύπαιθρο προς τα αστικά κέντρα, ενώ αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά και μετατρέπεται σε διαρκείας.

Αυτά είναι μερικά από τα βασικά ευρήματα της μελέτης του διευθυντή ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, Διονύση Μπαλούρδου, για τη φτώχεια στην Ελλάδα με βάση τα τελευταία στοιχεία. Οι αριθμοί πίσω από τις γενικές διαπιστώσεις τρομακτικοί:

■ Πόσοι συμπολίτες μας είναι φτωχοί; Τα νοικοκυριά σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 832.065 σε σύνολο 4.168.784 νοικοκυριών, ενώ τα μέλη τους ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια – για την ακρίβεια είναι 2.262.808 στο σύνολο των 10.651.929 ατόμων του πληθυσμού, δείχνοντας πως περισσότεροι από έναν στους πέντε είναι εγκλωβισμένοι στα δίχτυα της. Εκτός από τις παραδοσιακές ομάδες ανέργων, μεταναστών, κατοίκους αγροτικών περιοχών κ.ά., σε αυτό το δίχτυ πιάνονται πλέον και εργαζόμενοι φτωχοί (14,1%), κυρίως οι μερικώς απασχολούμενοι σε ποσοστό 30,3%, προστίθενται πλέον ολοένα και περισσότεροι κάτοικοι από τις αστικές περιοχές όπου σημειώνεται έξαρση, δείχνοντας τη «μετακόμιση» της φτωχοποίησης στις μεγάλες πόλεις. Εκεί όμως που το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο είναι στους ρυθμούς φτωχοποίησης παιδιών και νέων, που μεγαλώνουν σε φτωχά νοικοκυριά για να υπάρχει μια «σιγουριά»: η υπονόμευση του μέλλοντος της χώρας.

■ Ομως το ποσοστό που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό το 2016 ανέρχεται στο 35,6% (3.789.300 άτομα) του πληθυσμού και παρουσιάζει μικρή μείωση σε σχέση με το 2015 και τα 3.828.500 άτομα που αντιστοιχούσαν στο 35,7% του πληθυσμού. Δεν είναι έστω, κάτι θετικό, αυτή η μικρή μείωση; Πρόκειται μάλλον περί φενάκης, όπως μας εξηγεί ο ερευνητής, και όχι επειδή πρόκειται για στατιστικά ασήμαντο ποσοστό: «Η μείωση, έστω και μικρή, θα μπορούσε να ήταν καλή αν δεν συμβάδιζε με μείωση του ορίου υπολογισμού της φτώχειας. Αλλαγές στον κίνδυνο φτώχειας μπορεί να μετριαστούν από ταυτόχρονη πτώση στο μέσο διαθέσιμο εισόδημα της χώρας και κατά συνέπεια στο όριο φτώχειας. Σε αντίθεση π.χ. με τον δείκτη σοβαρής υλικής στέρησης που φανερώνει την εισοδηματική ανεπάρκεια και παραμένει υψηλός…». Και μας εφιστά την προσοχή: ενώ φτωχός είναι ο ένας στους πέντε Ελληνες, αυτοί που απειλούνται με φτώχεια και βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό και στερήσεις ξεπερνούν τον έναν στους τρεις Ελληνες (35,6%).

■ Και να είχε από κάπου ο φτωχός να πιαστεί; Από πουθενά αφού «το κοινωνικό κράτος και στην περίοδο της κρίσης εξακολουθεί να παραμένει αναποτελεσματικό» και παντελώς ανεπαρκές, ενώ και όλες αυτές οι παρεμβάσεις που λένε ότι γίνονται περισσότερο στοχευμένες πάνε στον βρόντο, αφού η εικόνα κάθε άλλο παρά βελτιωμένη παρουσιάζεται μετά τις «κοινωνικές μεταβιβάσεις» που καταφέρνουν να μειώσουν τον κίνδυνο φτώχειας μόλις κατά 4,1%, από το 25,5 στο 21,4, δίνοντας στην Ελλάδα τη δεύτερη χειρότερη επίδοση μετά τη Λετονία, επίδοση που υπολείπεται ακόμη και του μισού του ευρωπαϊκού μέσου όρου που είναι 8,7.




ΜΕΣΩefsyn.gr

Η ΠΟΣΠΕΡΤ στέκεται δυναμικά αλληλέγγυα απέναντι στην λυσσαλέα επίθεση στους εργαζόμενους στο STAR και στην ΕΤΙΤΑ.

Οι εργαζόμενοι στο STAR, μετά από το πογκρόμ διώξεων, εθελουσιών, απολύσεων, μειώσεων αποδοχών και εργασιακών δικαιωμάτων αντιστέκονται στα άνομα σχέδια της εργοδοσίας που κρυπτόμενη πίσω από κάθε λογής Κυριακόπουλους επιδιώκει με κάθε μέσο να παραμείνει το καθεστώς ανομίας. Η εργοδοσία θέλει να μπορεί να καταργεί κάθε δικαίωμα των εργαζομένων που με κόπο, πόνο και αίμα έχουν κερδίσει. Θέλει να συνεχίζει να παίζει τον κυρίαρχο ρόλο - μαζί με τους άλλους ιδιοκτήτες - στο κοινωνικό-οικονομικό γίγνεσθαι και να διαμορφώνουν όλοι μαζί τις πολιτικές εξελίξεις, με όσα θύματα κι αν προκύψουν.


Μας θέλουν γονατισμένους, υποταγμένους, εξαθλιωμένους και μέσο διαπραγμάτευσης για τα μελλοντικά τους σχέδια, αυτοί που παράνομα και καταχρηστικά εκμεταλλεύονται δωρεάν δημόσιο πόρο την ώρα που ο λαός λιμοκτονεί, αυτοί που ακόμα και σήμερα παρακρατούν τα ποσά του αγγελιόσημου, αυτοί που δε θέλουν να συμβάλλουν στην διάσωση του ΕΔΟΕΑΠ, αυτοί που σαν «νταβατζήδες» της ενημέρωσης και σε συμφωνία με την Τρόικα επέβαλαν τα μνημόνια και το πρόγραμμα να τα πληρώσει ο λαός και όχι η οικονομική ολιγαρχία στην οποία ανήκουν.

Είναι παράνομη η επιβολή της «εθελουσίας», οι απολύσεις, το κόψιμο των εργασιακών δικαιωμάτων και η διατήρηση του άνομου καθεστώτος με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα και αμοιβή (;) με μπλοκάκι, σε θέσεις που από τους νόμους κρίνονται μόνιμες και με πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Καταχρηστικά ενοποιούν την παραγωγή προγράμματος με άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς.

Θέλουν να έχουν ενιαία στρατηγική και πολιτική και να σερβίρουν το ίδιο προϊόν από πολλούς διαύλους –η επιτροπή ανταγωνισμού επιτέλους θα πάρει θέση ;

Έτσι γίνεται πιο επιτακτική η ανάγκη για νομιμότητα και καθαρότητα στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, ώστε να πάψει η εργοδοτική αυθαιρεσία και να σταματήσει η ασυδοσία των εργοδοτών στα ΜΜΕ.


Τα δικαιώματα στην εργασία μας δεν τα διαπραγματευόμαστε και δεν τα εκχωρούμε σε κανέναν.


Η ΠΟΣΠΕΡΤ, η ΕΤΙΤΑ, οι εργαζόμενοι του STAR και όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, θα αντιδράσουμε δυναμικά σε κάθε είδους προσπάθεια των ανάλγητων εργοδοτών και του ιερατείου της «μιντιακής μαφίας» που θέλουν να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους χωρίς ΣΣΕ, δικαιώματα και … αμοιβές και στο τέλος να τους καταδικάζουν στην ανεργία. Αυτούς τους εργαζόμενους που οι ίδιοι οι καναλάρχες και οι πολιτικοί βαστάζοι τους, τους χρησιμοποίησαν σαν ασπίδα, κόπτονταν δήθεν γι’ αυτούς και έβαζαν φερέφωνά τους στο γυαλί να κλαίνε γοερά για το κακό που ερχόταν, όταν αυτό το «κακό» ήταν η νομιμότητα και η πληρωμή του δημόσιου αγαθού που εκμεταλλεύονταν.

Η ιδιοκτησία του STAR έχει το θράσος να ζητά τους μισθούς των εργαζομένων της που παράγουν πλούτο (αποδεικνύεται από την αγωγή κατά Υπ. ΨΗΠΤΕ) ζητώντας 32 εκατομμύρια διαφυγόντα κέρδη και 100 χιλιάδες για τους εργαζόμενους, από ένα πρόγραμμα που οι ίδιοι έδωσαν – διοχέτευσαν στο σημερινό συνεταίρο τους ΣΚΑΙ.

Απορίας άξιο είναι η κοστολόγηση μόνο 9 εκατομμυρίων για την άδεια του σταθμού STAR, όταν είχε προγραμματίσει τέτοια προγράμματα lifestyle που θα επέφεραν τόσο μεγάλα κέρδη.

Ξεκαθαρίζουμε προς όλους ότι η ΠΟΣΠΕΡΤ θα σταθεί στο πλευρό των αγωνιζόμενων εργαζόμενων των ΜΜΕ απέναντι στις δολοπλοκίες, την απανθρωπιά, την εκμετάλλευση και τα συμφέροντα των καναλαρχών.

Απαιτούμε νομιμότητα και καθαρές σχέσεις εργασίας, με ΣΣΕ, ΜΕ ΜΙΣΘΟ, χωρίς καμία απόλυση, χωρίς εργασιακές σχέσεις «λάστιχο».

Σε κάθε περίπτωση τους ενημερώνουμε ότι είμαστε έτοιμοι για ανυποχώρητους αγώνες.

Συμμετέχουμε σήμερα 25/7/2017 ΣΤΙΣ 18:00

ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΤΙΤΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ STAR

ΣΤΙΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ – Βιλτανιώτη 36, Κ. Κηφισιά

Συγκέντρωση την Πέμπτη 27 Ιούλη και ώρα 8 μμ., στην πλατεία Γεωργάκη

Η υποκρισία και ο εμπαιγμός του Εμπορικού Συλλόγου Κέρκυρας δεν έχουν όρια! Για ακόμα μία φορά εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χτυπά τους εργαζόμενους και τους μικροκαταστηματάρχες. Μετά τα ήξεις-αφήξεις για το μέτρο της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας (μιας και στην πράξη υπερασπίζεται την κατάργησή της), για ακόμα μια φορά διοργανώνει «λευκή νύχτα», συμβάλλοντας στην περαιτέρω απελευθέρωση του ωραρίου, που άνοιξε το δρόμο για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής! Για ακόμα μία φορά αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο, που είναι άκρως εχθρικό απέναντι σε μικρομαγαζάτορες και εργαζόμενους, καθώς με τις μεθοδεύσεις του αυξάνει την εκμετάλλευση και εξαντλεί ακόμα περισσότερο τους ήδη εξαντλημένους εργαζόμενους και εξωθεί πολλούς μικρούς καταστηματάρχες στο λουκέτο!

Η απόφαση αυτή είναι «βούτυρο στο ψωμί» των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων και των πολυεθνικών εταιριών, που σε πλήρη συνεννόηση με την κυβέρνηση επιδιώκουν να περάσουν μέτρα για την περαιτέρω απελευθέρωση του ωραρίου και την κατάργηση αργιών, για να γιγαντώσουν τα κέρδη τους και να εκτοπίσουν τους μικρούς επαγγελματίες.

Οι «λευκές νύχτες» είναι ένα ακόμη μέτρο, που μαζί με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας επιχειρεί να χτυπήσει τα δικαιώματα των εργαζομένων, να προσφέρει ακόμη πιο φθηνή εργατική δύναμη στους μονοπωλιακούς ομίλους και να ωφελήσει του «μεγάλους» του κλάδου.

Η επέκταση του ωραρίου, ούτε θα τονώσει την αγορά, ούτε θα φέρει θέσεις εργασίας, ούτε θα φέρει την πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη για τους εργαζόμενους και τους μικρούς επαγγελματίες του εμπορίου. Η όποια αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη θα ωφελήσει το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Για αυτό είναι απαραίτητη η συμμαχία των εργαζομένων και των μικρών επαγγελματιών ενάντια στις μειώσεις μισθών, την εντατικοποίηση της εργασίας, τη φοροληστεία, τις περικοπές σε ασφαλιστικό, υγεία και παιδεία.

Βαρύτατες ευθύνες για την κατάσταση αυτή φέρει η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, που συμβάλει με τους ανθρώπους της στην περαιτέρω απελευθέρωση του ωραρίου, όπως συνέβη και την περασμένη Κυριακή (16/7) με την υπεύθυνη του καταστήματος Marks & Spencer, η οποία είναι αντιπρόσωπος στο Εργατικό Κέντρο (από την πλευρά της πλειοψηφίας) και πρόεδρος σωματείου, που έχει δημιουργήσει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, για να διασπάσει τους εργαζόμενους και να τους απομακρύνει από το Σωματείο μας και τον ταξικό αγώνα, και η οποία εξανάγκασε τις εργαζόμενες να παραμείνουν μέσα στο κατάστημα και να εργαστούν με τη δικαιολογία του φόρτου εργασίας…!

Ευθύνες έχει επίσης η Δημοτική Αρχή που υποστηρίζει την απελευθέρωση του ωραρίου και αυτές τις εκδηλώσεις (λευκή νύχτα), καθώς και η Περιφέρεια-Αντιπεριφέρεια, που ως το μακρύ χέρι της κεντρικής εξουσίας εφαρμόζει όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο, που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις, όπως την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας κ.λπ.

Θεωρούμε επίσης ότι είναι εξαιρετικά αρνητικό να χρησιμοποιεί ο Εμπορικός Σύλλογος την εθελοντική, πολιτιστική προσφορά των φιλαρμονικών και των συλλόγων για να εξυπηρετήσει τα σχέδιά του. Η πολιτιστική κληρονομιά του νησιού δεν είναι και δε μπορεί να χρησιμοποιείται για την κερδοφορία μιας χούφτας μεγαλοεπιχειρηματιών. Η προβολή της Κέρκυρας με τέτοιου είδους εκδηλώσεις θα μπορούσε να γίνει και χωρίς τα μαγαζιά ανοιχτά μέχρι τα ξημερώματα και χωρίς οι εργαζόμενοι να ξεροσταλιάζουν όλη μέρα στη δουλειά.

Καλούμε τους εμποροϋπαλλήλους να μη δεχτούν να δουλέψουν μέχρι τα ξημερώματα, αφού δεν είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν. Δεν υπάρχει κανένας νόμος που να επιβάλλει στον εργαζόμενο να δουλεύει αυτές τις ώρες. Καλούμε τους μικρούς επαγγελματίες να σκεφτούν, ότι σύμμαχός τους είναι ο εργαζόμενος και όχι η πολυεθνική ή ο μεγαλοεπιχειρηματίας, που τους κλείνει τα μαγαζιά.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τους μικροεπαγγελματίες του κλάδου να παλέψουμε για:

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
  
  
• Εθνικό ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων που δεν θα ξεπερνά τις 48 ώρες, με 3 απογεύματα κλειστά και με σταθερό ωράριο
  
  
• Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας. Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά. Υπερασπίζουμε την Κυριακή ως υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα
  
  
• Κατάργηση της μερικής απασχόλησης, του ωρομισθίου, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και όλων των ελαστικών μορφών εργασίας
  
  
• 8ωρο, 5ημερο, 40ωρο για τους εργαζόμενους
  
  
• Κατάργηση όλων των νόμων και διατάξεων που απελευθερώνουν το ωράριο
  
  
• Κατάργηση των αντεργατικών – αντιλαϊκών νόμων των μνημονίων που τσακίζουν τις εργασιακές σχέσεις, μειώνουν τους μισθούς με τη διάλυση των ΣΣΕ για τους εμποροϋπάλληλους και οδηγούν τους αυτοαπασχολούμενους σε χρέη και λουκέτα
  
  
• Όχι στη νέα φοροληστεία, στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που διαλύουν το εργατικό λαϊκό εισόδημα. Ένταξη των αυτοαπασχολούμενων στο αφορολόγητο όριο. Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι πλειστηριασμοί , οι κατασχέσεις
  
  
• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων των μνημονίων, που μειώνουν συντάξεις και παροχές.
  
  

Καλούμε όλο τον λαό του νησιού μας να εναντιωθεί στα σχέδια αυτά των μεγάλων αφεντικών, ντόπιων και ξένων και να συμμετέχει στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργανώνει ο Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων και ο Πανκερκυραϊκός Σύνδεσμος Αυτοαπασχολούμενων, Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων την Πέμπτη 27 Ιούλη, στις 20:30 στην πλατεία Γεωργάκη

Από το Γιώργο Αλεξάτο, συγγραφέα

Ακριβώς ένα χρόνο μετά την πτώση της χούντας (23/7/1975) και με αφορμή την απεργιακή κινητοποίηση των οικοδόμων, η κυβέρνηση Καραμανλή έκανε εκτεταμένη επίδειξη αστυνομικής βίας, καθιστώντας σαφή τα όρια της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Συνάμα, αποκαλύπτονταν τόσοη δυναμική ενός εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος που τροφοδοτούνταν από τις πρόσφατες μνήμες της αντιδικτατορικής Αντίστασηςκαι κυρίως από την εξέγερση του Νοέμβρη 1973, όσο και οι αντιφάσεις της Αριστεράς, που δυσκολευόταν να κατανοήσει τον χαρακτήρα του μεταδικτατορικού καθεστώτος και τις πραγματικές αντιθέσεις που αναδείκνυε η ιστορική συγκυρία.

Η απεργία των οικοδόμων και η σύγκρουση

Ηαπεργία κηρύχτηκε από τη Συντονιστική Επιτροπή των οικοδομικών σωματείων στα οποία κυρίαρχη δύναμη ήταν η παράταξη του ΚΚΕ (η ΕΣΑΚ), ενώ σημαντική ήταν και η δύναμη του ΑΕΜ, της συνδικαλιστικής παράταξης της ανανεωτικής Αριστεράς (κυρίως του ΚΚΕ εσ.). Υπολογίσιμη ήταν και η παρουσία δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, κυρίως της ΠΕΣΠ (συνδικαλιστικής παράταξης της ΟΜΛΕ), αλλά και τροτσκιστικών οργανώσεων, όπως η ΕΔΕ και η ΟΚΔΕ, της ΟΣΕ κ.λπ. Εντούτοις, ξεχωριστή σημασία έχει το γεγονός ότι πολύ μεγάλο μέρος των οικοδόμων και ιδιαίτερα των πιο νέων, δεν συνδεόταν με κανένα κόμμα, οργάνωση ή παράταξη, καθώς το μικρό χρονικό διάστημα από τη νομιμοποίησή τους δεν άφηνε πολλά περιθώρια ξεκαθαρίσματος της σύγχυσης που προκαλούσε η πολυδιάσπαση της Αριστεράς.

Οοικοδομικός κλάδος περιλάμβανε ήδη 200.000 εργατοτεχνίτες, ως συνέπεια της μεταπολεμικής έκρηξης της κατασκευαστικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα στα μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα του λεκανοπεδίου της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Προσφέροντας απασχόληση σε δεκάδες χιλιάδες νέους από την επαρχία που επέλεγαν τον δρόμο της εσωτερικής μετανάστευσης, αλλά και σαν καταφύγιο χιλιάδων διωκόμενων αριστερών, η οικοδομή λειτούργησε προδικτατορικά σαν σχολείο ταξικής συνειδητοποίησης και ο οικοδομικός κλάδος βρέθηκε στην πρωτοπορία των εργατικών και δημοκρατικών αγώνων κατά την περίοδο 1960-67. Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου βρήκε στα κρατητήρια της Ασφάλειας δεκάδες οικοδόμους που είχαν συλληφθεί κατά τις συγκρούσεις με την αστυνομία στην τελευταία προδικτατορική απεργία του κλάδου στις 11 Απριλίου 1967.



Τους αγώνες των οικοδόμων της προδικτατορικής περιόδου καθοδηγούσε η Συντονιστική Επιτροπή των οικοδομικών σωματείων που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της ΕΔΑ.Τα σωματεία αυτά είχαναποκλειστείαπό την Ομοσπονδία Οικοδόμων που ανήκε στην ελεγχόμενη από τονεργατοπατερικό συνδικαλισμό ΓΣΕΕ,και η οποία αποτελούνταν από άμαζα σωματεία-σφραγίδες. Επικεφαλής της βρισκόταν ο Κώστας Λυκιαρδόπουλος, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους του εργατοπατερισμού, που είχαν κάνει τον φιλοκυβερνητικό συνδικαλισμό και τον αντικομμουνισμό προσοδοφόρο επάγγελμα.

Με τηνεπιβολή της δικτατορίας, με την οποία συνεργάστηκε άψογα ο Λυκιαρδόπουλος και η Ομοσπονδία του,τα υπό αριστερό έλεγχο μαζικά σωματεία διαλύθηκαν, ενώ εκατοντάδες συνδικαλιστές εξορίστηκαν. Εντούτοις και παρά το καθεστώς τρομοκρατίας που επιβλήθηκε, ήτανεκατοντάδες οι οικοδόμοι που συνδέθηκαν με αριστερές αντιδικτατορικές οργανώσειςκαι οι οικοδομές αποτελούσαν «απελευθερωμένα εδάφη», όπου οι συζητήσεις έπαιρναν τον χαρακτήρα ζύμωσης σχετικά με τα ζητήματα του αντιδικτατορικού αγώνα, αλλά και με αυτά που απασχολούσαν το κομμουνιστικό κίνημα. Χαρακτηριστική είναι η μαζική και οργανωμένη κάθοδος των οικοδόμων στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη 1973, όπως και το μεγάλο ποσοστό που αντιπροσώπευαν μεταξύ των συλληφθέντων κατά την καταστολή της εξέγερσης.Και όλα αυτά συνέβαιναν παρόλο που το βιοτικό επίπεδο του κλάδου συνέχισε να βελτιώνεται,ως αποτέλεσμα της ανησυχίας που προκαλούσε ο κλάδος στο καθεστώς και της συνέχισης τηςκατασκευαστικής έκρηξης, τουλάχιστον ως το 1973, η ανακοπή της οποίας, ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης, πυροδότησε έντονα φαινόμενα δυσαρέσκειας.

Μετά την πτώση της δικτατορίας και την ανασύσταση των μαζικών οικοδομικών οργανώσεων και της Συντονιστικής Επιτροπής, τέθηκαν επιτακτικά τα ζητήματα ανεργίας του κλάδου, ταυτόχρονα με τη ρύθμιση μιας σειράς ζητημάτων που εκκρεμούσαν από την προδικτατορική περίοδο. Παράλληλα, παρέμενε το αίτημα του εκδημοκρατισμού του συνδικαλιστικού κινήματος,της ένταξης των σωματείων στην Ομοσπονδία και της διοργάνωσης δημοκρατικού αντιπροσωπευτικού Συνεδρίου.

Με τα αιτήματα αυτά διοργανώθηκε η απεργία της 23ης Ιουλίου 1975, την οποία αποδοκίμασε η Ομοσπονδία του Λυκιαρδόπουλου και η κυβερνητική ΓΣΕΕ, και προγραμματίστηκε απεργιακή συγκέντρωση στο θέατρο «Περοκέ», στην πλατεία Μεταξουργείου.

Η πρωινή συγκέντρωση υπήρξε εξαιρετικά μαζική και οι απεργοί κατέκλυσαν όχι μόνο τον χώρο του θεάτρου αλλά και μεγάλη έκταση έξω απ’ αυτό. Οι συνδικαλιστές, ανταποκρινόμενοι στο αίτημα των συγκεντρωμένων, αποφάσισαν τη διοργάνωση πορείας προς το Υπουργείο Εργασίας, στην οδό Πειραιώς, μέσω της οδού Αγίου Κωνσταντίνου.

Λίγο μετά το ξεκίνημα της πορείας αστυνομικές δυνάμεις παρατάχθηκαν στην Αγίου Κωνσταντίνου, ανακόπτοντάς την.Ήταν μία από τις πρώτες εμφανίσεις των ΜΑΤ που μόλις είχε ιδρύσει η κυβέρνηση Καραμανλή, ενώ πίσω τους στάθμευσαν «αύρες», επίσης καινοφανή θωρακισμένα οχήματα, προορισμένα να καταδιώκουν διαδηλωτές και να εκτοξεύουν δακρυγόνα.

Ενώ οι εκπρόσωποι της Συντονιστικής Επιτροπής δέχτηκαν την αξίωση της αστυνομίας να μην προχωρήσει η πορεία προς την Ομόνοια, αλλά να κατευθυνθεί προς την Πειραιώς μέσω των ενδιάμεσων στενών δρόμων, τα ΜΑΤ εξαπέλυσαν άγρια επίθεση, που συνοδεύτηκε από ορυμαγδό δακρυγόνων, υποχρεώνοντας τους απεργούς σε υποχώρηση. Αμέσως μετά, όμως, οι διαδηλωτές ανασυντάχτηκαν σε πολυάριθμες πολυπληθείς ομάδες, στήνοντας οδοφράγματα και περνώντας στην αντεπίθεση, πετώντας στους αστυνομικούς πέτρες και καδρόνια που πήραν από παρακείμενες οικοδομές.

Μέσα σε λίγη ώρα τα επεισόδια επεκτάθηκαν σε ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας, για να ενταθούν μετά τη γνωστοποίηση της άρνησης του υπουργού Εργασίας Κωνσταντίνου Λάσκαρη να δεχτεί την αντιπροσωπεία της Συντονιστικής που κατόρθωσε να φτάσει μέχρι το υπουργείο.Από τις 12 το μεσημέρι μέχρι αργά το απόγευμα στην περιοχή μεταξύ Μεταξουργείου, πλατείας Κουμουνδούρου, πλατείας Κοτζιά, Εξαρχείων και λεωφόρου Αλεξάνδρας διεξάγονταν μάχες μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας, στήνονταν οδοφράγματα και ανάβονταν φωτιές για την εξουδετέρωση των δακρυγόνων που έπεφταν βροχή από τις «αύρες».



τα επεισόδια συμμετείχαν χιλιάδες οικοδόμοι, κυρίως νέοι, αλλά και μεγαλύτεροι, έμπειροι από τις προδικτατορικές κινητοποιήσεις, καθώς και χιλιάδες φοιτητές και μαθητές, που έσπευσαν να συμπαρασταθούν στους αγωνιζόμενους απεργούς. Εξάλλου, εκείνες τις μέρες οι φοιτητές βρίσκονταν σε κινητοποίηση για την ανατροπή της κυβερνητικής απόφασης να μετατραπούν οι φοιτητικοί σύλλογοι σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, ώστε να ελεγχθεί το ορμητικά αναπτυσσόμενο φοιτητικό κίνημα.

Καθώς οι μνήμες του Νοέμβρη ήταν ζωντανές, κυρίαρχα ήταν τα συνθήματα «δεν έγινε ο Νοέμβρης για τον Καραμανλή» και «το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή, θα ‘ρθει κι η σειρά του Καραμανλή», ενώ οι αστυνομικοί αποδοκιμάζονταν με το σύνθημα «αυτοί σκοτώσαν τ’ αδέρφια μας». Χαρακτηριστική του κλίματος της εποχής ήταν και η συμπαράσταση της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών, που εκδηλωνόταν ακόμη και με την προμήθεια των διαδηλωτών με κάθε είδους εύφλεκτο υλικό, ακόμη και με τηλεφωνικούς καταλόγους από τα μαγαζιά και τα γραφεία του κέντρου της Αθήνας, που χρησίμευαν στο άναμμα φωτιών για την αντιμετώπιση των δακρυγόνων.

Μετά τη λήξη των συγκρούσεων, που ακολούθησε την αποχώρηση της αστυνομίας από τους δρόμους,υπολογίζονταν σε περισσότερους από 40 οι τραυματισμένοι διαδηλωτές, ενώ υπήρχαν και τραυματίες αστυνομικοί. Δεκάδες ήταν και οι συλληφθέντες, κάποιοι από τους οποίους κρατήθηκαν και πέρασαν από δίκη μετά από λίγες μέρες.

Η αμήχανη Αριστερά

Τα επεισόδια της 23ης Ιουλίου 1975 στάθηκαν μια ακόμη αφορμή για την εκδήλωση της αμηχανίας της κοινοβουλευτικής Αριστεράς απέναντι σε μορφές αγώνα του μαζικού κινήματος που δεν εντάσσονταν στον πολιτικό της προγραμματισμό. Αν και το βράδυ της ίδιας μέρας οι ηγέτες των αριστερών κομμάτων (Χαρίλαος Φλωράκης του ΚΚΕ, Μπάμπης Δρακόπουλος του ΚΚΕ εσ. και Ηλίας Ηλιού της ΕΔΑ) αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη δεξίωση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, όπως άλλωστε έκαναν και οι Γεώργιος Μαύρος και Ανδρέας Παπανδρέου, την επόμενη μέρα τόσο το ΚΚΕ όσο και το ΚΚΕ εσ. φρόντισαν να κρατήσουν αποστάσεις από τους διαδηλωτές. Ο μεν «Ριζοσπάστης» αναφέρθηκε σε «σκοτεινούς κύκλους της αντίδρασης (που) βρίσκονταν πίσω από τα χθεσινά γεγονότα», η δε «Αυγή» έκανε λόγο για «αριστεροχουντικούς προβοκάτορες».

Σύμφωνα με τα δύο ΚΚΕ, τα επεισόδια εντάσσονταν σε κάποιο συνολικότερο σχέδιο αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας,το οποίο επεξεργάζονταν κύκλοι που επιδίωκαν την επαναφορά του δικτατορικού καθεστώτος. Κατονομαζόμενοι ή μη, οι κύκλοι αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους Αμερικανούς, τα σημαντικά απομεινάρια της χούντας στον κρατικό μηχανισμό και κυρίως στα σώματα ασφαλείας και τις ένοπλες δυνάμεις, αλλά και μεγάλο τμήμα του κυβερνητικού κόμματος της Ν.Δ. Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου, επιδιωκόταν και η εκτροπή των ειρηνικών κινητοποιήσεων του μαζικού κινήματος σε βίαιη αντιπαράθεση με τις δυνάμεις καταστολής, έτσι ώστε να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα συκοφάντησης των μαζικών αγώνων, των συνδικαλιστικών φορέων και της Αριστεράς, και να δικαιολογηθεί η λήψη μέτρων σε αντιδημοκρατική κατεύθυνση.



Η λογική αυτή διαπερνούσε την κεντρική πολιτική γραμμή του ΚΚΕ εσ., που οριζόταν από την επιδίωξη της Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Ενότητας (ΕΑΔΕ).Το ΚΚΕ,αν και τασσόταν σαφώς κατά της πολιτικής αυτής, αρνούμενο να αποδεχτεί την ανάγκη συνεργασίας με τη δημοκρατική Δεξιά που, κατά το ΚΚΕ εσ., εξέφραζε ο Καραμανλής,ουσιαστικά δεν απέκλειε τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης και επιβολής νέου δικτατορικού καθεστώτος. Επιπλέον, πάγια τακτική του ήταν η αντίθεση σε κάθε μορφή οργάνωσης και αγώνα που δεν εκπορευόταν από δική του παρέμβαση και δεν ελεγχόταν από το ίδιο.

Στην πραγματικότητα, τόσο τα δύο ΚΚΕ όσο και σημαντικό –και πλειοψηφικό- τμήμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς εκείνων των χρόνων, αδυνατούσαν να διακρίνουν τα χαρακτηριστικά του καθεστώτος που οικοδομούνταν στην Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση του 1974.Εγκλωβισμένες στην εκτίμηση ότι η Ελλάδα ήταν χώρα εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό (κυρίως τον αμερικανικό) και οικονομικο-κοινωνικά καθυστερημένη, οι αριστερές αυτές δυνάμεις δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τη δυναμική του ελληνικού καπιταλισμού, που μετά από μια διαδικασία ανάπτυξης που χαρακτήρισε τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες -έχοντας αποκρούσει αποτελεσματικά τον κίνδυνο που αντιπροσώπευσε το εαμικό κίνημα της δεκαετίας του ’40- ήταν, πλέον, σε θέση να επιχειρήσει βαθιές τομές στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού του. Επιμένοντας στην αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική ρητορική –την οποία ευνόησε η επιβολή της εφτάχρονης δικτατορίας και η νατοϊκή πολιτική έναντι των ελληνοτουρκικών αντιθέσεων και της υπόθεσης της Κύπρου-δεν μπορούσαν να δουν ότι η αυταρχική θωράκιση του καθεστώτος μετά το 1974 δεν συνιστούσε «φασιστικοποίηση», αλλά τυπική διαδικασία θωράκισης της αστικής δημοκρατίας.

Ουσιαστικά,τα δύο ΚΚΕ δεν μπορούσαν να απαλλαγούν από τον φόβο που προκαλούσε ο ενδεχόμενος (φανταστικός, όπως αποδείχτηκε) κίνδυνος να τεθούν και πάλι εκτός νόμου, με αφορμή τη στήριξη εκδηλώσεων του μαζικού κινήματος που έβγαιναν από το πλαίσιο της αστικής νομιμότητας. Ποιος θυμάται, π.χ., τις αντιδράσεις τους όταν άρχισε να ακούγεται το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», το οποίο χαρακτηριζόταν «αριστερίστικο, τυχοδιωκτικό και προβοκατόρικο»; Θα περνούσαν πολλά χρόνια και θα μεσολαβούσε η άνοδος στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ και η διάψευση των φόβων μιας αντιδημοκρατικής εκτροπής, για να ενταχθεί στη συνθηματολογία της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Αναδημοσίευση από ergasianet.gr